Γύρισα από τη δουλειά, ξεκουράστηκα λίγο και μετά πήγα στα ανήψια μου. Τους είχα πάρει εδώ και καιρό κάτι mini Toblerone από το αεροδρόμιο και δεν είχα προλάβει να τα δώ. Συνειδητοποίησα οτι χάνω τα σημαντικότερα πράγματα. Έπαιξα ποδόσφαιρο στο σαλόνι της Αγγελικής - σουτάκια στην ουσία - χάζευα τους άλλους να παίζουν "μουσική καρέκλα" για αρκετή ώρα, μου έφτιαξε η Νάγια τα μαλλιά χρησιμοποιώντας ό,τι κοκαλάκι είχε στο σπίτι και προέκυψε ένα πολύ αστείο αποτέλεσμα το οποίο αποθανάτισα. Ο Γιώργος ο μεγάλος έβγαλε όλα του τα δοντάκια και πάει καρφωτός για ορθοδοντική θεραπεία, την οποία δε θέλει να ακούει, ο Γιώργος ο μικρός βάζει τα χέρια του συνέχεια στο στόμα από συνήθεια και έχει βγάλει το κακόμοιρο εξανθήματα στα χειλάκια του και η Νάγια για ακόμη μια φορά με φωνάζει να την περιποιηθώ στην τουαλέτα. Το τελευταίο είναι το χειρότερό μου. Αναλαμβάνω μια πολύ δύσκολη εργασία παρά αυτό. Έτρεχα πανικόβλητη στην Αγγελική να με βγάλει από τη δύσκολη θέση αλλά η μικρή είχε άλλα σχέδια, ήθελε εμένα.

Απλά τα λατρεύω...