Μέχρι να ξυπνήσει ο μικρός για το επόμενό του γέυμα προλαβαίνω να ζητήσω συγνώμη για την απουσία μου τόσο καιρό.
Βλέπεις, το να είσαι μαμά - ακόμα δεν το πιστεύω δηλ - το ενδιαφέρον σου μετατοπίζεται από τα αξεσουάρ και τους καφέδες σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν όπου κυρίαρχο ρόλο παίζουν άλλου τύπου αξεσουάρ όπως πάνες, κουδουνίστρες και λοιπές βλακειούλες που μόνο αηδία μου προκαλούσαν πριν την άφιξη του διαδόχου. Και όταν λέω πριν εννοώ ακριβώς πριν γιατί όταν η μαμά μου προσπαθούσε να μου δείξει 5 πράγματα για τα λευκά είδη του μωρού όσο ήμουν ακόμα με την κοιλιά τούρλα, εγώ σφύριζα αδιάφορα και κανόνιζα ραντεβού για μανικιούρ.

 Για το πως, που, πότε γέννησα θα σε ενημερώσω άλλη φορά. Αυτό που έχει σημασία τώρα να μάθεις είναι το κλισέ ότι η ζωή σου αλλάζει με τον ερχομό του παιδιού. Γιατί όντας αφελέστατη πίστευα ότι θα συνέχιζα τους καφέδες με φίλους και τα ψώνια από το πρώτο 40ήμερο του μωρού ενώ η φύση κούναγε το κεφάλι με αποδοκιμασία και φυσικά μου την έφερε κανονικά. Η καθημερινότητα μιας μαμάς και δη μιας θηλάζουσας μαμάς είναι πάνες, λογάκια, τηλεόραση, νανούρισμα και στο ενδιάμεσο δουλειές. Με πολλά ξενύχτια και επιδερμίδα με σημάδια πλέον. Αλλά και με μια πρωτόγνωρη λάμψη κάπου εκεί στο βάθος. Για το μπάνιο δε το συζητώ. Είναι πλέον πολυτέλεια. Ένα ντους και τέρμα.

Αυτά τα παραπάνω σου τα λέει ένα ψώνιο που είχε το μυαλό πάνω από το κεφάλι στο ζήτημα μωρό και οικογένεια και τώρα τρέχει να θηλάσει τον μικρό της πρίγκιπα που μόλις ξύπνησε και του λείπει ήδη ένα δάχτυλο από το μασούλημα.