Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

itchy throat

Με γαργαλάει συχνά, με κουράζει όταν μιλάω και μου ζητάει συνέχεια υγρά.
Ο ιός έχει εισβάλει για τα καλά στο λαιμουδάκι μου και τώρα ανταγωνιζόμαστε. Πίνω καφεδάκι, έχω σουπίτσα στο πρόγραμμα και ένα κεφάλι βαρύ σαν αμόνι. (βλ. looney tunes)
Strepsils μου λείπουν μόνο μόνο αλλιώς θα είχε συμπληρωθεί η εικόνα. Καταρροή όχι ακόμα.

Την Παρασκευή πήγα στην αδερφή μου και με βρήκε μια τούρτα - έκπληξη για τα γενέθλιά μου. Ήρθαν και τα ξαδέρφια μου και τη βγάλαμε με σουβλάκια, κρασί και τούρτα. Και επειδή το έριξα λίγο έξω με το κρασί την επόμενη μέρα είχα ένα απίστευτο hangover.
Χθες έμεινα μέσα. Με κρυάδες, πονοκέφαλο, χουχουλιασμένη στον καναπέ του σαλονιού με ένα κουβερλί και τα μαξιλάρια μου και με παρέα σουπίτσα λαχανικών. Κατέβασα και το Sherlock (ΤΕ-ΛΕΙ-Ο) και άρχισα να βλέπω. Βασικά πολύ ξενέρωτο που έχει μόνο 3 επεισόδια ο κάθε κύκλος. Θέλω περισσότερο Sherlock! Η φωνή του Benedict Cumberbatch είναι απλά συγκλονιστική. 

piece of my cake

veggie soup
Το απόγευμα θα έρθουν τα ξαδέρφια, η sis και η μαμά θα ετοιμάσει σπιτική πίτσα όπου πρέπει να προσποιηθώ οτι δε μου αρέσει, ή ότι τουλάχιστον έχω χορτάσει με ένα κομμάτι γιατί δοκίμασα ένα μαύρο τζην που πρόπερσι μου ήταν φαρδύ και φέτος μου είναι τσίτα... χμμμ. Μαραθώνιος η απώλεια των κιλών, φίλοι μου.

bb

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Falling in Fall

Κάπως έτσι πέρασαν 5 μήνες περίπου από την τελευταία φορά που έγραψα.
Μέσα σε αυτό το διάστημα
- Πήρα το πτυχίο μου (ντα νταν!!!)
- Πήγα διακοπές ένα ολόκληρο μήνα (έτρωγα πολύ λιγότερο για να πάω 1 μήνα διακοπές)
- Δούλευα, δούλευα, δούλευα.

Και κάπου στις αρχές Οκτώβρη, στο μήνα των γενεθλίων μου, μπήκε ο Κρόνος στο Σκορπιό. Σκορπιός εγώ, Κρόνος αυτός... τα κάναμε μούχτι, που λέει μια φίλη.
Και κάπου εκεί άρχισα να σκέφτομαι, να αξιολογώ, να συγχωρώ, να γυρίζω την πλάτη στους ασήμαντους και στα ασήμαντα.
2 χρόνια θα είναι η διαμονή του και πολλά θα διδάξει λένε.
Άκουσα κάπου ότι κάποιος ενδιαφέρεται ξαφνικά για την αστρολογία όταν κάτι δεν πάει όπως θα ήθελε στη ζωή του. Και ισχύει ότι όταν έψαχνα απελπισμένα για δουλειά, ενημερωνόμουν καθημερινά.
Τώρα; Τώρα τι; Ώρα για ενδοσκόπηση. Λέτε να είναι μια από τις κρισάρες της ζωής; Όπως η εφηβεία ένα πράγμα; Βέβαια, πάσχω και από το σύνδρομο της στρουθοκαμήλου "όλα καλά μωρέ!!!" οπότε πιθανότατα να είμαι σε άρνηση.
Και πάλι... ό,τι με κάνει ευτυχισμένη δεν είναι απαραίτητα κακό, μπορεί να είναι άμυνα.

Εντάξει, εντάξει, το κόβω.
Περισσότερα τις επόμενες μέρες που θα έχω φρικάρει από τα γενέθλιά μου.

xxx