Xmas Eve, Xmas hearts?

Να μαι και εγώ να εργάζομαι μέχρι τις 18.00 το απόγευμα στο κατάστημα στο Κολωνάκι, τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα, θα μου πεις και δίκιο θα χεις οπότε το κάνω γαργάρα και λιμπίζομαι το τριημεράκι που θα ακολουθήσει με πόνο ψυχής για τους σερβιτόρους, τους φαστ-φουντάδες, τους οδηγούς μετρό κτλ που και αύριο και μεθαύριο θα εργάζονται και αναρωτιέμαι αν τα λίγα παραπάνω χρήματα που θα βγάλουν - όσοι τα βγάλουν - μπορεί να αντικαταστήσει τη ζεστασιά του σπιτιόύ αυτές τις μέρες... ω ναι.. μάλλον όχι...ανάγκα...

Ξύπνησα μέσα στην καλή χαρά παρά το ζόρικο ωράριο να έρθω και δεν άρεσε σε κάποιον εκεί πάνω ίσως, μου έστειλε μια γιαγιά να μου πει οτι έχω υπέροχο πρόσωπο αλλά χρειάζομαι δίαιτα... γκρρρ. Οκ, χτύπημα κάτω από τη ζώνη, ίσως το χαστούκι που είχα καιρό να φάω, δεν την παρεξήγησα τη γυναίκα, αλλά η ψυχολογία μου είχε άλλη αντίδραση... με είδε λοιπόν σκεπτική ο μικρός Θεούλης και μου έστειλε μια κοπελιά σαν τα κρύα τα νερά με μια κοτρώνα στο χέρι από Vogue (fashion follower, yes) να μου εξηγεί οτι χάνοντας τους 2 γονείς της είδε την αξία των πραγμάτων..
"μην περιμένεις να κάνεις κάτι στα επόμενα Χριστούγεννα ή τον επόμενο χρόνο, γιατί δεν ξέρεις που θα είσαι"
Σοφή κουβέντα και όλοι την ξεχνάμε.. Το αισιόδοξο μήνυμα της ημέρας λοιπόν, είναι αυτό ακριβώς. Γιατί πέρα από όλα τα άλλα αυτό είναι αισιόδοξο blog με λιγοστούς επισκέπτες αλλά μεγάλη καρδιά. Και φιλοσοφημένη...

Σήμερα θα φτιάξουμε μπισκότα κακάο με επικάλυψη σοκολάτας...

Μήπως να τη δω με 2 ρόδες;

Παραθέτω το link για το άρθρο της Athens Voice σχετικά με το ποδήλατο στην πόλη.

http://www.athensvoice.gr/articles/av,19300,%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CE%B6%CF%89%CE%AE_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%BF.html

Με λίγο ψάξιμο έφτασα και σε αυτό

http://podilates.gr/node/275

Η αλήθεια είναι οτι αν γίνει κάτι τέτοιο θα είμαι η πρώτη που θα κόψω από καπου αλλού για να αγοράσω ένα ποδήλατο πόλης. Ίσως όχι για μετακίνηση, μιας και δεν κινούμαι στην παραλιακή παρά μόνο αν είναι αργά το βράδυ και πάω για ποτάκι, αλλά για σπορ. Ποδήλατο έκανα από μικρή βέβαια και μου έχει λείψει. Επίσης είμαι σίγουρη οτι για να συνηθίσω να μην λαχανιάζω θα πάρει καιρό, μιας και οι αντοχές μου δεν είναι οι ίδιες. Αλλά το σώμα πρέπει να μαθαίνει να κινείται και να αποφεύγει την αδράνεια (κάπως έτσι εξαφανίστηκε η μεσούλα μου, κλαψ, αντε να βοήθησαν και οι σοκολάτες λίγο)

Όμως με την παρούσα κατάσταση ποιός σου εγγυάται οτι δεν θα γίνεις αλοιφή από κάποιο επιβατικό ΙΧ, ή φορτηγό; Με φοβίζει πολύ η σκέψη να βγω σε δρόμο με ένα ποδήλατο. Εδώ δεν προσέχουν τα μηχανάκια θα προσέξουν το ποδήλατο;;;; μπρρρρρ....
Θα ήθελα παρόλα αυτά να κατασκευαστούν ποδηλατόδρομοι γιατί είναι καλύτερο να πηγαίνεις βολτίτσα σε 2 ρόδες παρά να χτυπάς το πληκτρολόγιο...