Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008

Διακοπές εν όψει

Θέλω να φύγω και θέλω να μείνω.
Φέτος αισθάνομαι οτι αφήνω ένα κομμάτι του εαυτού μου πίσω. Περίπου σαν πέρσι αλλά φέτος πιο έντονα.
Μου φαίνεται περίεργο που μαζεύω τα πράγματά μου.
Η Ειρήνη μου λέει οτι με την περίπτωσή μου σηκώνει τα χέρια ψηλά. Άβυσσος η ψυχή μου. Άλλα θέλω άλλα κάνω. Αλλά διακοπές θέλω να κάνω σίγουρα.

Με περιμένει πάλι το νησάκι μου και το παλιό σπιτάκι μου. Ο γάτος μου εξαφανισμένος από οτι μαθαίνω, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. "Αν μυρίσει τη μανούλα θα έρθει¨, λέω στον εαυτό μου και ηρεμώ.
Πολλά περίεργα και βίαια όνειρα βλέπω τελευταία. Ας μην προκαταβάλομαι όμως.

Φέτος αισθάνομαι οτι αφήνω ένα κομμάτι μου πίσω. Περίπου σαν πέρσι αλλά φέτος πιο έντονα...

Τέρμα η μελαγχολία, πετσέτες, αντιηλιακό, μαγιώ, καπέλο και φύγαμε...

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Συμπόνοια

Αυτό το παιδί ήταν άπλυτο για μέρες και ζητιάνευε στο τρένο την ίδια στιγμή που εγώ επέστρεφα από τη δουλειά σήμερα το μεσημέρι. Ναρκωμανής; Άστεγος; Φτωχός; Τα δυο τελευταία σίγουρα. Ψηλό μελαμψό παιδί με μούσι απεριποίητο και σκούρα λερωμένα ρούχα. Η φωνή του ψιλή, σχεδόν παιδική και αθώα. Του έπιασε την κουβέντα ένας απεξαρτητοποιημένος που ήταν ψαγμένος .
- Γιατί ζητιανεύεις;
- ...
- Να πας από το Δρομοκαϊτειο, εγώ μπήκα εκεί 70 κιλά και βγήκα 90. Καλό φαί και τζάμπα διαμονή.
- Είμαι πολύ στενοχωρημένος, είχα βρει ένα μέρος να κοιμάμαι και τώρα το γκρεμίζουν.
- Τι σχολή έχεις τελειώσει;
- Το γυμνάσιο
- Γιατί είσαι τόσο σκούρος; (με υπαινιγμό)
- Συνήθως είμαι πιο άσπρος. Αλλά από μικρός μαύρος. Στο σχολείο τα παιδιά μου έλεγαν οτι άμα πέσω απο το μπαλκόνι θα γίνω μερέντα.
(γέλια στο τρένο)
- Έτσι ε; Το σύστημα πρέπει να το δουλεύεις αλλιώς σε δουλεύει αυτό...
- Μη βάζεις τη διαβολή μέσα σου...

Μετά έλεγε για το Θεούλη (έτσι τον αποκαλούσε) και οτι έγινε θαύμα στη ζωή του και πλέον βλέπει εξωπραγματικά πράγματα..
Πως έχει μεγαλώσει αυτό το παιδί; Δεν έχει κρεβάτι, κρυώνει το χειμώνα, ζεσταίνεται το καλοκαίρι, πεινάει, νιώθει μοναξιά. Μόρφωση μηδέν. Και όμως παιδεία έχει να μιλήσει ήρεμα και φιλικά. Και με καθαρή καρδιά. Τα θεωρούμε όλα δεδομένα. Το σπίτι, το φαγητό, τη δουλειά.
Γκρινιάζουμε για την πίεση από το αφεντικό, το χθεσινό ξαναζεσταμένο φαγητό, το ίδιο στέκι που πήγαμε και χθες να πιούμε τον καφέ μας, τα ρούχα που δεν μας κάνουν.
Θα μπορούσε ο καθένας από μας να είναι στη θέση του.
Ποιά μητέρα το έχει γεννήσει αυτό το παιδί; Ποιός πονάει για εκείνο; Ποιός το ακούει;

Όπου φτωχός και η μοίρα του...

Κυριακή 6 Ιουλίου 2008

Φάκελος: Απιστία

¨Εμαθα οτι ένας γνωστός μου - από το ευρύτερο φιλικό περιβάλλον - διατηρεί σχέση εδώ και 4 μήνες με μια συνάδελφό του η οποία είναι παντρεμένη με παιδί. Εξέφρασα την έκπληξή μου αλλά μάλλον είμαι πολύ βαθιά νυχτωμένη γιατί η απάντηση που εισέπραξα ήταν: "Γιατί απορείς; Όλοι το κάνουν".

Χμ, για να δω... Μια νέα όμορφη παντρεμένη γυναίκα που προσέχει τον εαυτό της πέφτει στον πειρασμό να δοκιμάσει διαφορετικό φαγητό από τα μακαρόνια που τρώει κάθε μέρα.. κάτι σε αστακομακαρονάδα, ας πούμε. Μια η συνεχής γκρίνια στο σπίτι, μια τα ελαττώματα του συντρόφου που κάποτε ήταν χαριτωμένα και ανεκτά, μια το συνεχές τρέξιμο για το παιδί, μια ο γοητευτικός συνάδελφος δε θέλει και πολύ... Και μετά τι;
Ο σύζυγος το ξέρει και το ανέχεται γιατί και αυτός θέλει την ησυχία του;
Η όμορφη γυναίκα είναι πιο ήρεμη αφού έχει χορτάσει σεξ; (το ξένο είναι πιο γλυκό λέει)

Νομίζω οτι όλα είναι σημεία των καιρών μας. Οι γυναίκες αργούν να μπουν στην αναπαραγωγική φάση (η απιστία δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των παντρεμένων) και όταν μπουν δύσκολα αφήνουν πλέον τον εαυτό τους απεριποίητο. Έχουν τη δική τους δουλειά, είναι πιο ανεξάρτητες και μπορούν να πληρώσουν ένα παράνομο Σαββατοκύριακο στο Αγκίστρι. Άσε που το θεωρούν δεδομένο οτι κάτι πρέπει να προσφέρουν στον εαυτό τους , σαν ανταμοιβή ένα πράγμα για τον μικρό που τους έχει στο πόδι μόλις επιστρέψουν από το γραφείο και το απαιτητικό αφεντικό. Φροντίζουν να μη βγαίνουν εκτός παιχνιδιού αφού τα spa και οι περιποιήσεις είναι must και κακά τα ψέματα η σημερινή 30άρα είναι η νέα 20άρα.
Στα 20 σου λες οχι σε μια νέα εμπειρία; Όχι βέβαια..

Κρίση του θεσμού του γάμου; Των σχέσεων; Ή απλή απελευθέρωση; Ο φίλος μου λέει οτι η γυναίκες απλά έχουν ξεφύγει. Πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσα την έκφραση αυτή στην περίπτωση άντρα; ΠΟΤΕ. Γιατί όταν η γυναίκα απατάει είναι αμφίβολης ηθικής, ενώ ο άντρας κυνηγός.

Η απιστία δεν είναι όμως σημερινό φαινόμενο. Ανέκαθεν υπήρχε. Απλά τώρα γίνεται απροκάλυπτα. Γιατί; Γιατί βαρέθηκαμε σαν γυναίκες να προσποιούμαστε οτι ντρεπόμαστε για τις ανάγκες μας, γιατί οι εμπειρίες δε σταματούν στο γάμο, γιατί δεν είμαστε οι γυναίκες της σφουγγαρίστρας όπως κάποτε.

Και τι θα γίνει; Θα μετατραπούμε όλοι σε ένα τεράστειο κρεβάτι; Όχι, και το σημαντικό είναι να δοθεί στις σχέσεις αυτό που τους χρειάζεται. Προσοχή. Ενδιαφέρον. Μας τρώει η δουλειά, τα deadlines, οι υποχρεώσεις. Η απιστία δεν θα πάψει να υπάρχει. Πάντα υπήρχε. Γιατί συναντούμε πολύ περισσότερο κόσμο στη δουλειά μας, στις βόλτες μας παντού. Αλλά όπως και με τη διαφήμιση της hol με το play role της δωρεάν εγκατάστασης ας εκμεταλλευτούμε το οτι δεν είμαστε μόνοι πριν είναι πολύ αργά και ο πειρασμός μας έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα.
Γιατί μετά η κατάσταση είναι μονόδρομος...

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Στον ίδιο άγιο που έταξα λαμπάδα για την ΠΛΗ20 θα τάξω και για την ΠΛΗ22.
Αδρεναλίνη στα ύψη, ύπνος ανήσυχος.
Παρασκευή 4/7, τελευταία μέρα;;;

Σήμερα ο προϊστάμενος μου πέταξε και τη μαλακία οτι θα δούμε αν θα κάνεις διακοπές τον Αύγουστο γιατί μπορεί να φύγουν τα κορίτσια που λήγουν οι συμβάσεις τους και να έχουμε έλλειψη προσωπικού.
(Ενώ ξέρει οτι θα τις ανανεώσουν)

Πρωί πρωί μου χάλασε τη μέρα!

Εύχομαι να υπάρχει Θεία Δίκη και να του γυρίσουν μπούμερανγκ όσα μας κάνει.