Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Κρυφή Μνήμη...Πιο κρυφή δε γίνεται


Όποιος είχε την ιδέα να περάσει στο ντούκου την οργάνωση της κρυφής μνήμης στο μάθημα της Αρχιτεκτονικής Η/Υ, θα κακοπεράσει στην εξεταστική...

Παιδεύομαι ήδη 2 ώρες...

Είπαμε... μετά την εξέταση της 30ης Μαϊου πάμε για μπυρίτσες...

Η αγανακτισμένη πωλήτρια

Αυτή είμαι εγώ.
Ιδού ο λόγος:
Μπαίνει σήμερα στο κατάστημα μια κυρία (να την κάνει ο Θεός δηλ.) με κότσο στο μαλλί και ντυμένη σα φιλόλογος. Μου ζήτησε να της κάνω μια διαδικασία που απαιτούσε να έχει την ταυτότητά της σε πρωτότυπο και όχι σε φωτοτυπία, μιας και έχουν καταγραφεί περιστατικά ανάλογα δολιοφθοράς.
Μου δίνει φωτοτυπία. Της εξηγώ. Επιμένει με στόμφο για "εξυπηρέτηση". Δηλ. "ξέρω οτι δεν πρέπει να στο ζητάω αλλά κάνε μου τη χάρη" Της ξαναεξηγώ. Μου λέει οτι έχει την ταυτότητα του άντρα της (!) σε πρωτότυπο. Της εξηγώ και πάλι οτι δεν είναι ο σύζυγος ο κάτοχος.
Φεύγει.
Γυρνάει μετά από 2 ώρες για να φωνάξει μέσα στο κατάστημα οτι μου είχε πει οτι είχε δίπλωμα οδήγησης και οτι από άλλο κατάστημα την εξυπηρέτησαν με αυτό ενώ όταν μου ανέφερε οτι έχει δίπλωμα οδήγησης σαν αποδεικτικό ταυτοπροσωπείας δεν την εξυπηρέτησα. Για καλή μου τύχη είχα μάρτυρες οτι δεν είχε αναφέρει κάτι τέτοιο. Επέμενε οτι θα μου κάνει αναφορά και οτι θα καταστρέψει την οικογένεια μου και άλλες τέτοιες κακίες... Όταν μάλιστα της απηύθυνα το λόγο να της εξηγήσω για πολλοστή φορά πως έχει η διαδικασία και να της πω οτι ψεύδεται γυρνάει και μου φωνάζει "ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΕΣΥ!!!!"
Αναρωτιέμαι... Επιτρέπεται να μου μιλάει έτσι; Επειδή είμαι πωλήτρια; Αν είμαι τόσο ασήμαντη για εκείνη, τότε τι θέλει από μένα;
Λοιπόν, αυτή είναι μια χαρακτηριστική κατάσταση για τους πελάτες του Κολωνακίου.
Οι μισοί θα σε λατρέψουν και οι άλλοι μισοί θα σε μισήσουν επείδη είσαι τυπικός/ επειδή έπιασαν τον άντρα τους με γκόμενα/ επειδή έχουν κλιμακτήριο.
Φεύγω βρίζοντας από μέσα μου, ενώ ο προϊστάμενος προσπαθεί να της τα ΞΑΝΑΕΞΗΓΗΣΕΙ...

Λοιπόν, το παραπάνω παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό ανθρώπου χωρίς ήθος και που δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του. Και το κυριότερο χωρίς παιδεία...
Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος χωρίς εκείνη και τους όμοιούς της...

Σάββατο 23 Μαΐου 2009

Κοσμοθεωρίες #1

Λοιπόν μετά από σκέψη κατέληξα στα εξής:

- Όλοι πληρώνουμε τους βουλευτές 12.000-13.000 το μήνα για να κάθονται όσο είναι κλειστή η Βουλή και θυμoύνται το όνομά μας μόνο στις εκλογές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μια φίλη μου για την οποία στήθηκα σαν αντιπρόσωπος κόμματος 2 φορές, δεν με είχε πάρει ποτέ τηλ στη γιορτή μου αλλά πάντα όταν έρχονταν εκλογές. Κοινώς οι περισσότεροι κοιτάνε την τσέπη τους.
- Στα δημόσια πανεπιστήμια στην Ελλάδα υπάρχει ημιμάθεια. Το ίδιο και στα ιδιωτικά. Σημασία έχει ο φοιτητής αν θα κοπιάσει να ψάξει περαιτέρω πηγές και αν θα ενδιαφερθεί. Βέβαια, στα δημόσια στατιστικά υπάρχει μεγαλύτερο ποσοστό καθηγητών που απλά αδιαφορούν για το αν θα καταλάβει κανείς αυτά που λένε. Μου έχει τύχει κιόλας να τον ρωτάω και να με ειρωνεύεται που δεν το ξέρω αλλά αυτό σε άλλο άρθρο.
- Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι στρυφνοί γιατί πολλές φορές έρχονται αντιμέτωποι με την προκατάλειψη οτι είναι τεμπέληδες. Φαντάσου έναν νέο άνθρωπο σε τέτοιο πόστο που έχει γνωρίσει τον ιδιωτικό τομέα να τον σιχτιρίζει ο κάθε παππούς και ο κάθε κομπλεξικός επειδή έτυχε να έχει μια καλή δουλειά. Η μνησικακία πάει και έρχεται. Τι θα κάνει στο τέλος; Θα πει "αφού με θεωρούν τεμπέλη, ας μην σκίζομαι στη δουλειά, ας το απολαμβάνω κιόλας"

Οι κοσμοθεωρίες μου θα συνεχιστούν...

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Θέλω να είμαι φλουουουουουουουου!!!!
Χωρίς εξετάσεις, χωρίς υπευθυνότητες, να κάνω γιόγκα, να κολυμπάω, να ταίζω πάπιες και γατιά και να πηγαίνω για ψώνια και καφέδες!!!!!
Αναζητείται εκατομμυριούχος για παντρειά!!!!
(με έχει βαρέσει το διάβασμα στο κεφάλι)

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Υπάρχει άραγε ένας τρόπος να ξεκινήσω επιτέλους το κολυμβητήριο; Ντρέπομαι να εμφανιστώ στην πισίνα ρε γμτ...

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Καλό μήνα και Καλή Πρωτομαγιά!

Αχχ, θέλω να ταξιδέψω, να κάνω καταδύσεις, να πέσω στην πισίνα, να δω πρωτόγνωρα πράγματα...
Η ζωή μου σε ένα αεροπλάνο και μια χιλιοταλαιπωρημένη βαλίτσα... Είμαι αρκετά κοντά άραγε;