Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Barcelona

Paella στη Barceloneta:

Η Barceloneta είναι το Μικρολίμανο της Βαρκελώνης και το ΜΟΝΟ μέρος που αξίζει να φας παέλια. Αργεί να έρθει στο τραπέζι γιατί μαγειρεύεται εκείνη τη στιγμή. Μην επιχειρήσετε να τη φάτε αλλού, τη φτιάχνουνε νερόβραστη χωρίς αλάτι από το πρωί και τη σερβίρουν όλη μέρα. Θα καταλήξετε με στομαχόπονο όπως εγώ.
Στη Barceloneta πάει το μετρό - υπάρχει και η ομώνυμη στάση. Καταλήγει στην παραλία της Βαρκελώνης.
Casa Batllo:

Ο Gaudi έκανε το θαύμα του πάλι και το συγκεκριμένο αξιοθέατο που βρίσκεται στην Passeig de Gracia μαζεύει πολύ κόσμο...
Passeig de Gracia:

Το Κολωνάκι της Βαρκελώνης. Η Coca Cola εδώ στοιχίζει 2,75€. Όποιος δε με πιστεύει έχω την απόδειξη...
Όλα τα χλιδάτα μαγαζιά μαζεμένα και οι τιμές χειρότερες και από Αθήνα.
Park Guell:

Αριστούργημα του Gaudi - αρχιτέκτονα της Βαρκελώνης που τον έχουν σα Θεό (δημιούργημά του και η Sagrada Familia), ένα πάρκο όχι μεγαλύτερο από τον εθνικό μας κήπο αλλά με όμορφη και ψυχεδελική αρχιτεκτονική. Βρίσκεται στη στάση Vallcarca του μετρό, μετά από κανά χιλιόμετρο αλλά συνιστώ να πάτε με ταξί γιατί εγώ που το επιχείρησα με τα πόδια είχε μια τρελή ανηφόρα και την επόμενη μέρα ξύπνησα πιασμένη.
Το μεγαλύτερο μέρος της Βαρκελώνης το πέρασα κοιτάζοντας το χάρτη χε χε χε
La Sagrada Familia:

Το εισητήριο έχει 11€ κατά άτομο για να μπεις στο χώρο της εκκλησίας, στο εσωτερικό της δηλαδή όπου δε βλέπεις τίποτα γιατί γίνονται ανακατασκευές και το μόνο που ακούς είναι ο ήχος του κομπρεσέρ και άλλα 2,5 ευρώ για να ανέβεις με ασανσερ στον πύργο - αυτό αξίζει βλέπεις τη Βαρκελώνη στο πιάτο.

Γενικά αν είσαι αρχιτέκτονας αξίζει να πας σε αυτή την πόλη.
Στα μαγαζιά στη La Ramblas που είναι η δική μας Ερμού, αυτοί που εξυπηρετούν είναι κυρίως Φιλιππινέζοι, μιγάδες κτλ.
Ο βασικός μισθός στην Ισπανία είναι τα 1300€. Οι Ισπανοί μαγαζάτορες στους κεντρικούς δρόμους επισκέπτονται τα μαγαζιά τους μια φορά την ημέρα (ή 2 ανάλογα) για να μαζέψουν τα κέρδη και αφήνουν τους αλλοδαπούς να δουλέψουν.

Η Βαρκελώνη μυρίζει παντού υπόνομο.

Θα επανέλθω με περισσότερες φωτο.

Trivia: Ο Gaudi πέθανε στα 74 του χρόνια, γιατί τον πάτησε τραμ!!!!! Google it.

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Επόμενη Στάση: Βαρκελώνη

Πετάμε αύριο το πρωί στις 7.
Προσπαθώ να θυμηθώ αν έχω ξεχάσει τίποτα. Ο γιατρός δεν με αφήνει να βάψω τα μάτια μου για λίγες μέρες ακόμα... γκρρ...
Μέχρι και πιστολάκι μαλλιών παίρνω μαζί.
Στο Internet διαβάζω τους διάφορους τουριστικούς οδηγούς και συνειδητοποιώ οτι υπάρχουν παααρααα πολλάααα να δεις σε αυτή την πόλη.. Αναρωτιέμαι αν θα φτάσουν 5 μέρες..

Θα επιστρέψω με φωτογραφίες από όμορφα μέρη και τη βαλίτσα γεμάτη εικόνες...
Είναι οι πρώτες πρωινές ώρες και εγώ έβαλα να δω 3 επεισόδια στη σειρά του Grey's Anatomy με μια Lacta στο χέρι και την ελπίδα να φύγει η μόλυνση από το μάτι μου το συντομότερο δυνατόν. Πετάω για Βαρκελώνη ξημερώματα Δευτέρας και δεν έχω πακετάρει τίποτα. Δεν ξέρω τι να πακετάρω ποτέ στα ταξίδια. Είμαι άσχετη σε αυτό. Και δεν έχω φτιάξει και χρονοδιάγραμμα ταξιδιού, τι θα δω, πότε... κτλ.
Έχω άδεια την επόμενη εβδομάδα και αυτό είναι καλό γιατί μερικές φορές ξεχνάμε οτι πρέπει να κάνουμε πράγματα για μας. Όπως ένα ταξίδι...
Τα ισπανικά μου τα έχω σχεδόν ξεχάσει.
Ελπίζω ο γιατρός αύριο να μου πει οτι μπορώ να βαφτώ, κοκέτα γαρ...
Είναι Σάββατο βράδυ - ήταν δηλ - και εγώ έμεινα μέσα. Θυμάμαι στην εφηβεία μου να γράφω στο ημερολόγιό μου τα Σαββατόβραδα πόσο σπαστικό είναι να μένεις μέσα. Τώρα που το φιζίκ μου είναι μια ξανθιά με χαμηλές μπότες και μια τεράστεια τσάντα στον ώμο να τρέχει στους δρόμους της Αθήνας, κουβαλώντας σε τάπερ το σπιτικό της φαγητό, ένα τέτοιο Σαββατόβραδο δε με χαλάει τόσο..
Trivia: Την περασμένη εβδομάδα έβαλα το πρώτο μου πλυντήριο και του άλλαξα τα φώτα στο μαλακτικό επειδή μου άρεσε η μυρωδιά του.

Επίσης, ζήτησα από τους κοντινούς μου ανθρώπους να μου πουν αν ήμουν χρώμα τι χρώμα θα ήμουν: ο νικητής ήταν το ροζ.
Και voila το νέο χρώμα του blog..

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Γύρισα από τη δουλειά, ξεκουράστηκα λίγο και μετά πήγα στα ανήψια μου. Τους είχα πάρει εδώ και καιρό κάτι mini Toblerone από το αεροδρόμιο και δεν είχα προλάβει να τα δώ. Συνειδητοποίησα οτι χάνω τα σημαντικότερα πράγματα. Έπαιξα ποδόσφαιρο στο σαλόνι της Αγγελικής - σουτάκια στην ουσία - χάζευα τους άλλους να παίζουν "μουσική καρέκλα" για αρκετή ώρα, μου έφτιαξε η Νάγια τα μαλλιά χρησιμοποιώντας ό,τι κοκαλάκι είχε στο σπίτι και προέκυψε ένα πολύ αστείο αποτέλεσμα το οποίο αποθανάτισα. Ο Γιώργος ο μεγάλος έβγαλε όλα του τα δοντάκια και πάει καρφωτός για ορθοδοντική θεραπεία, την οποία δε θέλει να ακούει, ο Γιώργος ο μικρός βάζει τα χέρια του συνέχεια στο στόμα από συνήθεια και έχει βγάλει το κακόμοιρο εξανθήματα στα χειλάκια του και η Νάγια για ακόμη μια φορά με φωνάζει να την περιποιηθώ στην τουαλέτα. Το τελευταίο είναι το χειρότερό μου. Αναλαμβάνω μια πολύ δύσκολη εργασία παρά αυτό. Έτρεχα πανικόβλητη στην Αγγελική να με βγάλει από τη δύσκολη θέση αλλά η μικρή είχε άλλα σχέδια, ήθελε εμένα.

Απλά τα λατρεύω...

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Επίδομα Θέρμανσης

Οκ, χωρίς πλάκα τώρα. Είναι δυνατόν με 100 ευρώ και μάλιστα ένα βήμα πριν την άνοιξη να τα βγάλεις πέρα με τη βαρυχειμωνιά; Τι σόι επίδομα είναι αυτό; Με το πετρέλαιο θέρμανσης στα ύψη το μόνο που μπορείς να καταφέρεις και χωρίς να ανάβεις το καλοριφέρ όλες τις ώρες είναι να βγάλεις κανά 20ήμερο...

Εδώ 100 ευρώ είναι περίπου τα έξοδα του Έλληνα την εβδομάδα...
'Ακου 100 ευρώ..

Φαντάσου να είσαι άνεργος, να τρως κάθε μέρα μακαρόνια να μη σε θερίσει η πείνα και να σου λένε 100 ευρώ θα πάρεις για να ζεσταθείς.. Από το ολότελα όμως.. Τι να πεις; Λες όχι στα χρήματα σε τέτοια κατάσταση;

Και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα...

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Πήγα σε ένα πάρτυ γενεθλίων - μασκέ εχθές το βράδυ. Στο σημείο αυτό να πω οτι δεν είμαι φαν των Αποκριών και δε σπαζοκεφαλιάζω να βρω τι να βάλω και το αφήνω για τελευταία στιγμή με αποτέλεσμα να μην ντύνομαι τίποτα τελικά και να πηγαίνω έτσι.
Μέσα εκεί μπορώ να πω οτι κατέβαζα το μέσο όρο ηλικίας αλλά έβλεπα χαρούμενες πρωτόγνωρες φατσούλες. Με κοίταζαν λίγο περίεργα βέβαια - ή μπορεί να ένιωθα εγώ έτσι γιατί δεν ήμουν μεταμφιεσμένη αλλά γενικά δεν κάθομαι να σκάσω και πολύ. Χόρεψα, ήπια ελάχιστα, τα ρούχα μου πήραν τη γνωστή μυρωδιά του καπνού - έχω σταματήσει το κάπνισμα - και έφυγα μετά από λίγο. Αυτά μέσες - άκρες. Χάρηκα που είδα έστω και ελάχιστα γνώριμά μου πρόσωπα και ειδικά την εορτάζουσα - να τα εκατοστήσεις Νανούλα, αγαπημένε Υδροχόε - και όλα καλά.

Αυτό που λάτρεψα ήταν η οδήγηση της επιστροφής. 2 η ώρα το πρωί και οι δρόμοι άδειοι. Αναρωτιέμαι.. Όταν ήμουν 18 αυτοί οι δρόμοι δεν ήταν ποτέ άδειοι τέτοια ώρα. Και εγώ βέβαια τέτοια ώρα δεν ήμουν ποτέ σπίτι. :)
Και Σάββατο βράδυ ειδικά... Τώρα, δε βγαίνουμε όσο παλιά. Η οικονομική κρίση, η ανάγκη να ξεκουραστείς από το τρέξιμο της εβδομάδας, την οποία περνάς ως επί το πλείστον εκτός σπιτιού με 2 δουλειές, υποχρεώσεις κτλ, μας κρατούν σπίτι τέτοιες ώρες.

Το θέμα είναι να περνάς καλά, είτε μέσα είτε έξω...

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Οι φοβίες μου

Φοβάμαι να οδηγήσω στην Εθνική οδό. Έχω το δίπλωμα από το 2000, οδηγώ το αμάξι μου από το 2005 και δεν έχω πάει ούτε μέχρι την Κόρινθο. Νιώθω οτι κάποιο αμάξι θα με τρακάρει και θα με πετάξει σε κανά ρέμα..

Φοβάμαι τα σκυλιά. Όλα.

Όταν περνάω κάτω από σύρματα και κολώνες της ΔΕΗ τρέμω στην ιδέα οτι θα με κουτσουλίσουν τα περιστέρια. Αφού να φανταστείτε στις διασταυρώσεις αντί να κοιτάζω το δρόμο κοιτάζω... επάνω.. Μάλλον από αυτοκίνητο θα πάω, παρά από περιστέρι...

Ντρέπομαι να σταματήσω και να μπω να ρωτήσω μια οποιαδήποτε πληροφορία σε ένα μαγαζί με αγνώστους όπως π.χ. αν σερβίρουν τέτοια ώρα κτλ.. Δεν ξέρω γιατί...

Όταν είδα για πρώτη φορά το "Σήμα Κινδύνου" στο σινεμά έμεινα ξάγρυπνη 6 νύχτες φωνάζοντας τη μαμά μου από το παράθυρο του μπάνιου για να βεβαιωθώ οτι ήταν εκεί - την ξύπναγα την κακομοίρα - και την 7η μέρα περίμενα πως θα πεθάνω.. από το φόβο μου. Δε με ξαναπήγαν να δω θριλερ. Γιατί άραγε;

Στην τελευταία ταινία του Kiefer Sutherland - Mirrors βγήκα έξω από την αίθουσα στα 15 λεπτά του έργου παρόλο που είχα κεράσει όλη την παρέα σινεμά και περίμενα να τελειώσει το έργο...

Δεν θυμάμαι κάτι άλλο αλλά αν ξέρει κανείς τι μου συμβαίνει ας το γράψει - no criticism.

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Έχω καταρροή, κατέστρεψα τα γενέθλια ενός σημαντικού για μένα ανθρώπου, με πήραν τα "πυρά" λόγω κατανομής των Bonus στη δουλειά, έφτιαξα το παρμπριζ του matiz και έβρεξε ενώ δεν έπρεπε να το πλύνω για 2 μέρες, σήμερα έχω μάθημα και δεν έχω προετοιμαστεί και οι Wolves αποκλείστηκαν από τον τελικό στα πέναλτυ...

Τίποτα άλλο;