Ο γάμος της φίλης μου

καλή εβδομάδα!
Τελευταία μέρα άδειας, αλλά απομένουν άλλες 8 για το 2008. Φεβρουάριο και Μάρτιο. Μια χαρά!
Παντρεύτηκε η φίλη μου η Βασιλική το Σάββατο. Ήσυχος γάμος, χωρίς ρύζια και ιστορίες, η αδερφή μου δε σταμάτησε να μουρμουράει και να γελάει μέσα στην εκκλησία, 3 φορές μας έκανε παρατήρηση ο παπάς. Για την ακρίβεια, πριν αρχίσει ο χορός του Ησαϊα μας έδωσε εντολή να μη διανοηθούμε να πετάξουμε ρύζι. Ναι, μη του χαλάσουμε το χαλί και δεν μπορούν να σκουπίζουν. Δεν τους πάω μια...
Στη χαιρετούρα έσκυψε και μου είπε στο αυτί "Και στα δικά σου με ένα παιδί που θέλεις". Χμ...
Συγκινήθηκα. Με πήραν τα ζουμιά. Από την ώρα που την είδα να φτάνει με το αμάξι. Το νυφικό το είχε σχεδιάσει μόνη της. Είναι καλλιτέχνης. Αρχιτέκτονας. Όσο θυμάμαι πόσα έργα της μου έχει χαρίσει.. Όταν τελείωνε ο κενός χώρος των βιβλίων της (αυτές οι πρώτες σελιδούλες που έχουν μόνο τους τίτλους και τους συγγραφείς των σχολικών) έπιανε τα δικά μου. Πόσα λουλούδια, πόσα βάζα, πόση φύση! Αποτυπωμένα στο χαρτί σαν ολοζώντανα! "Μα, πως το κάνεις και εγώ δεν μπορώ;", της γκρίνιαζα. "Ε, τι να σου πω, απλά μου βγαίνει..."
Έτσι είναι το ταλέντο. Ή το έχεις ή δεν το έχεις. Εγώ δεν το έχω αλλά το θαυμάζω σε κείνη.
Πηγαίναμε μαζί στα γερμανικά. Ήταν από τις ωραιότερες εποχές. Κρατήσαμε επαφή. Δε βλεπόμαστε τόσο συχνά αλλά είναι μερικοί άνθρωποι που τους νιώθεις πάντα κοντά σου.
Αλληλογραφούσαμε κιόλας. Κι ας μέναμε κοντά. SCRIPTA MANENT.
Ερχόταν ο φάκελός της τίγκα στα χρωματιστά αυτοκόλλητα! Πόσες ζωγραφιές.. πόσα χρώματα! Έτσι είναι η Βασιλική! Μέσα στο χαμόγελο, την καλοσύνη, την ηρεμία.
Θα αποκτήσει παιδάκι σε λίγο καιρό. Ο Στέλιος, φοβερό παιδί. Αξίζουν ο ένας την αγάπη του άλλου.
Ο γάμος ήταν υπέροχος. Από τους λίγους που έχω απολάυσει. Και όσο πιο πολύ αγαπάς αυτόν/ην που παντρεύεται γίνεται όλο και πιο υπέροχος...

Να ζήσετε, να σας χαιρόμαστε, σας αγαπάμε πολύ!