Παρατηρήσεις μιας υπαλλήλου καταστήματος

Το να είσαι υπάλληλος καταστήματος, όποια θέση κι αν κατέχεις σε αυτό είναι μαζί ευχή και κατάρα.
Ευχή γιατί συναντάς ευγενικούς ανθρώπους, ανταλλάσεις σκέψεις, παρατηρείς συμπεριφορές, δεν νιώθεις μοναξιά, μπορείς να βρεις εύκολα δεύτερη δουλειά αν το θέλεις (ξέρεις πόσοι γιατροί μου έχουν πει να πηγαίνω τα απογεύματα στα ιατρεία τους;), σου δίνουν προσκλήσεις για happenings, βλέπεις τηλεοπτικά πρόσωπα από κοντά και τα απομυθοποιείς, καρπώνεσαι προσφορές από το ίδιο το κατάστημα.

Κατάρα γιατί όσο ευγενικοί άνθρωποι και να υπάρχουν πάντα και παντού θα υπάρχουν και οι ανάποδοι. Και όταν μιλάμε στο Κολωνάκι για αναποδιά μιλάμε για δικηγόρους ως επι το πλείστον.
Είναι πλεόν στατιστικά βέβαιο: όταν είσαι ανάποδος και παράξενος τραβάς και τους μπελάδες. ΔΕΝ έχει τύχει σε κάποιο ανάποδο άνθρωπο να πάνε όλα κατ' ευχήν - τουλάχιστο σε ότι αφορά τα αιτήματα που κάνει σε μας. Κάτι θα κολλήσει, ακόμη κι αν δε φταίει ο συνάδελφος, κάτι θα πάει στραβά. Τον περίεργο τον "κόβουμε" από την πόρτα. Είναι αγέλαστος, στρυφνός, απαιτητικός με υπεροπτικό ύφος και απόλυτος. Κατά 90%, ειδικά στην εδώ περιοχή, είναι δικηγόρος! Εδώ και οι ίδιοι οι δικηγόροι σιχτιρίζουν το είδος τους. Εχθές μπήκε στο κατάστημα ένας δικηγόρος γλυκομίλητος, ευγενέστατος και όλοι τον "φτύναμε" να μην τον ματιάσουμε!!!
Πλέον σε ορισμένες περιπτώσεις που η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο δεν μιλάω καθόλου. Ακούω, ακούω και από μέσα μου τους κατεβάζω καντήλια. Τέτοιες ώρες παρακαλάω να είμαι εκτός καταστήματος για να τους "στολίσω" κανονικά. Θα μου πεις: " Δεν κάνεις εσύ για τέτοιες θέσεις". Σωστά, δεν κάνω, γιατί είμαι ετοιμόλογη και δεν επιτρέπω να μου μιλούν σε άσχημο τόνο. Απαιτώ το σεβασμό και δεν σκύβω το κεφάλι, όταν με βρίζουν.
Για το λόγο αύτό έχω ζητήσει μετάθεση άλλωστε...
Το αστείο της υπόθεσης είναι οτι δεν ξεκίνησα έτσι στον κλάδο της εξυπηρέτησης πελατών. Είχα υπομονή. Τώρα δεν έχω. Μεγαλώνοντας την χάνεις την υπομονή σου.
Αλλά τι να κάνεις; Μήπως όλες οι δουλειές δεν έχουν τις δυσκολίες τους; Είσαι δικηγόρος σε βρίζουν και σε πιέζουν οι πελάτες. Είσαι εργοστασιάρχης; Ασπρίζουν τα μαλλιά σου από το άγχος της δικής σου επιχείρησης. Είσαι τηλεφωνήτρια; Σε ζαλίζουν όλη τη μέρα και τσακώνεσαι με το ακουστικό στο χέρι.

Πάντως είναι πολύ χαρακτηριστικό το οτι επικοινωνώντας με κόσμο αναπτύσσεις και άλλες δεξιότητες. Ψυχολογείς καλύτερα τον συνάνθρωπό σου. Φαίνεται όποιος δεν έχει καλή μέρα. Από το περπάτημά του ακόμα ακόμα. Μπορείς να διακρίνεις τον ευθυνόφοβο, τον υπεροπτικό, τον άβουλο, τον ήρεμο. Και όταν έρχονται παρέες μαζί στο κατάστημα καταλαβαίνεις ποιός έχει το πάνω χέρι στις σχέσεις. Σύζυγοι με τις γυναίκες τους που τους παιδεύουν μέχρι να διαλέξουν το καθετί. Γυναίκες που σιγάζουν όταν το αρσενικό διαλέγει υπερήφανα το οικονομικό τους πρόγραμμα.
Αλήθεια εσύ που τα διαβάζεις όλα αυτά τι εικόνα δίνεις;;;