Επιτέλους ήρθε το 4ήμερο.
Την τελευταία εβδομάδα κουράστηκα πάρα πολύ, και στις 2 δουλειές είχε κίνηση και πραγματικά, σήμερα, Παρασκευή ένιωθα οτι δεν μπορούσα να σηκώσω το κορμί μου από το κρεβάτι. Έχω γενέθλια σε 2 μέρες. Συνήθως με πιάνουν οι σκέψεις λίγες μέρες πριν. Σκέψεις που με βυθίζουν σε συλλογισμούς περίεργους αλλά και πάλι αυτονόητο να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Φέτος ήμουν πλύ απασχολημένη για να σκεφτώ. Μόνο κάτι αναλαμπές, μικρές σκεψούλες που σβιννννν περνούσαν και τις αντικαθιστούσαν οι υποχρεώσεις. Ίσως να είναι καλύτερα έτσι.
Κάθε χρόνο προβληματίζομαι για να είναι έκείνη η μέρα ξεχωριστή. Φέτος χαίρομαι που πέφτει Κυριακή και δεν θα δουλεύω.
Θέλω να δω αγαπημένα μου πρόσωπα αλλά δεν έχω χώρο να τους προσκαλέσω. Και δε θα μου άρεσε να το έκανα στο σπίτι των γονιών μου.

Χαίρομαι και θαυμάζω τα άτομα που πάνε να ζήσουν μόνα τους. Είμαι 28 και δεν το έχω κάνει. Οικονομικό πρόβλημα δεν έχω. Ο λόγος;
Ίσως να έχω βολευτεί. Σε κάποιον τομέα και εγώ ας βολευτώ και εγώ. Γιατί αν πω οτι μένω μόνη μου τέρμα οι τσάντες, οι μπλούζες, τα δωράκια και τα καλλυντικά, πρέπει να βρω χρόνο για μαγείρεμα γιατί αν τρώγω κάθε μέρα πρόχειρο φαγητό θα γίνω διπλή.
Αλλά πως να μαγειρέψεις που 3 φορές την εβδομάδα φεύγεις από τις 7 και γυρνάς στις 9 το βράδυ και τις υπόλοιπες μέρες είτε ξεκουράζεσαι είτε διαβάζεις είτε θα βγεις λίγο;;;