Κάθομαι στο γραφείο με τη σκέψη οτι πρέπει να διαβάσω και να τελειώνω με τα μαθήματα του ΕΑΠ μια και καλή για φέτος.
Ενδόμυχη επιθυμία: να τα περάσω με τη μια και μετά να απολαμβάνω απογευματινές βόλτες για καφέ στην παραλία. ( είμαι μήπως μόλις 18;;;)
Σκεφτόμουν πόσο περισσότερα μπορείς να έχεις και πόσο λιγότερα μπορείς να νιώθεις οτι έχεις.
Η Λίνα είναι 40 ετών, ιατρός και με οικονομική επιφάνεια. Λατρεύει τα φυτά, έχει πολλούς φίλους, ανθρώπους που την αγαπούν και είναι πολύ όμορφη. Πηγάζει καλοσύνη και ευγένεια. Έχει το δικό της σπίτι, έχει τους γονείς της, τον αδερφό της και κάνει αμέτρητα ταξίδια στο εξωτερικό ενώ είναι πάντα καλοντυμένη. Το μόνο μελανό σημείο που η ίδια έχει αφήσει να της μαυρίσει τη ζωή είναι οτι πρόσφατα πήρε διαζύγιο. Ένα πολιτισμένο, ήρεμο διαζύγιο.
Ότι ακούει σχετικά με γάμους και τον πρώην της το ανάγει στη δική της περίπτωση και είναι υγιές μιας το γεγονός είναι πρόσφατο - το τυπικό μέρος τουλάχιστον, αλλά με θλίβει που τη νιώθω έτσι γιατί τη συμπαθώ, έχω τα πιο ευγενικά αισθήματα για εκείνη.
Γιατί Λίνα το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Tης διάβασα δυο προτάσεις από τη στήλη της Μυρτώ Κοντοβά: ¨Αυτό που αισθάνεσαι είναι μια δική σου δεξιότητα. Δεν το προκαλεί ο άλλος"
Σοφά λόγια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου