Είναι λίγες μέρες πρίν την Πρωτοχρονιά και λίγες ώρες πριν τα Χριστούγεννα. Έχω γυρίσει κατάκοπη από τις 2 δουλειές μου και το μόνο που ζητάω είναι λίγο ζεστό νεράκι να πλύνω το κορμάκι μου και να χουχουλιάσω γιατί έχουν μουδιάσει τα πόδια μου.
Σήμερα έπιασα τον εαυτό μου να έχει κάτσει σε μια στάση και να παρατηρεί τους ανθρώπους να περνούν. Μια γυναίκα με τακούνια κατέβηκε από μια harley, μια κοπέλα με ρώτησε για τη στάση και δεν ήξερα, κάτι φοιτητές γελούσαν δυνατά, κουστουμάτοι περπατούσαν βιαστικά και πολλά αυτοκίνητα. Το ομολογώ ήταν ωραία που πάτησα το pause. Απλά από τις πολύ σπάνιες φορές καθόμουν χωρίς να κάνω τίποτα και να κοιτάζω, να παρατηρώ. Είχα θλίψη το μεσημέρι γιατί για ακόμη μια φορά λόγω εορταστικού ωραρίου και κακού προισταμένου μου κουτσουρεύονται οι γιορτές. Μου κουτσουρεύεται η χαρά.

Το ξέρω οτι με εκμεταλλεύονται. Το ξέρω και το νιώθω. Όπως και πολλοί από σας. Και ειδικά τώρα στους χαλεπούς καιρούς. Είχα καιρό να νιώσω τέτοια οργή μέσα μου.