Αυτή την εποχή με έχει πιάσει μια μανία με τον χώρο μου και με τη διαρύθμισή του. Έχω χάσει το μέτρημα των φορών που έχω ανοίξει τον κατάλογο του ΙΚΕΑ είτε κανονικά είτε online. Είναι πολύ σημαντικό για κάποιον τόσο ψυχαναγκαστικό όπως εγώ να βρίσκεται σε ένα αρμονικό περιβάλλον. Σαν τον Mr Monk ένα πράγμα. Έχω στα αριστερά μου έναν πάκο ρούχα καλοκαιρινά και θέλω να πάρω από IKEA ή Praktiker αυτά τα διαφανή μεγάλα κουτιά από πολυεστέρα για να τα βάλω μέσα και να τα αποθηκεύσω. Πέταξα ένα σωρό άχρηστα ρούχα και η ντουλάπα μου μοιάζει ιδανική.
Γενικά το λατρεύω το σουηδικό στύλ. Απόλυτη συμμετρία, μηδαμινή σκόνη, λευκό χρώμα, λευκά σεντόνια και ηρεμία στο χώρο. Παλαιότερα, όταν έβλεπα άτομα να ξοδεύουν χρήματα για έπιπλα και γενικά είδη σπιτιού τους θεωρούσα ξενέρωτους και μεγάλους σε ηλικία. Που να 'ξερα... Είναι δείγμα για μένα οτι μεγαλώνω.
Μπήκα στο σπίτι της γιατρού που εργάζομαι τα απογεύματα και έπαθα πλάκα. Τόση αρμονία, τόση συμμετρία. Τόση ησυχία στο χώρο. Και ένας Θεός ξέρει πόσο πολύτιμη είναι η ησυχία για μένα. Αφού μερικές φορές που έμπαινα στο αυτοκίνητο δεν άνοιγα το ραδιόφωνο (τώρα έχασα την πρόσοψη και το κλαίω αλλά είμαι απίστευτα αφηρημένη και το πληρώνω έτσι).
'Εχω καταγράψει λοιπόν, ένα στόρι (απωθημένο, το ζητούσα χρόνια και η μάνα μου είχε κόλλημα με τις κουρτίνες- μου επιβαλλόταν και με τσάντιζε γκρρρ) μια συρταριέρα, τα κουτιά που είπαμε πιο πάνω και κάτι βαμβακερά ανοιχτά κουτιά αποθήκευσης που μπαίνουν στα συρτάρια του μπάνιου για να βρίσκεις ότι θες χωρίς να χάνεις χρόνο. Ιδανικό για κάποιον που μονίμως βιάζεται και σιχτιρίζει όταν την τελευταία στιγμή δε βρίσκει αυτό που θέλει (γκούχου, γκούχου)

Επίσης βρήκα στο laredoute και αυτά τα υπέροχα κεφαλάρια για όσους βαρέθηκαν να ακουμπάνε το κεφάλι τους στο σίδερο



Δεν είναι πολύ ωραία;
Για κάποιους το να ξυπνάνε με φως είναι το χειρότερό τους. Όμως αν το σκεφτείς και βιολογικά το σώμα αντιλαμβάνεται την ημέρα με το φως του ήλιου και ξυπνάει. Αυτή είναι η αβίαστη διαδικασία να ξεκινάμε την ημέρα μας και όχι μέσα στην καταχνιά με κλειστά τα πατζούρια όπου το ρολόι δείχνει 9 το πρωί και εσύ νομίζεις οτι είναι 9 το βράδυ (λες για αυτό μερικοί έχουν μόνο 24ωρα ρολόγια;)
Επίσης ενώ μέχρι τώρα ήμουν φανατική των πολύχρωμων σεντονιών τώρα συνειδητοποιώ την αξία του λευκού. Εκτός οτι φαίνεται πότε είναι βρώμικο και θα αναγκάζει μια τεμπέλα σαν κι εμένα να το αλλάζω συχνότερα (όχι, δεν είμαι βρωμιαρέους, τεμπέλα είμαι) δίνει φως στο χώρο. Και αφήνει τα έπιπλα να κάνουν παιχνίδι. Ναι, ξέρω ακούγεται νοσοκομειακό στυλ αλλά επειδή θα καταλήξω από υπερκόπωση εκεί, ας είμαι συνηθισμένη χιχιχι.

Επίσης είναι πολύ κομψό να συνδυάζεις στόρια με ελαφριές ανοιχτόχρωμες κουρτίνες και δεν το είχα σκεφτεί πιο νωρίς...



Αυτά για την ώρα πάω να διαβάσω πάλι γκρρρρ