Νηστεία

Η αλήθεια είναι οτι δε νηστεύω.
Κι όταν το λέω με κοιτάνε λοξά.
Η κοπέλα που ήρθε στο κατάστημα για μια μεταβίβαση, ένας ηλικιωμένος κύριος, η πωλήτρια στο γωνιακό φούρνο.
Κι όταν κάποιοι νηστεύουν τρώνε περισσότερο και πιο λαίμαργα από κάθε φορά.
Καταναλώνουν ολόκληρα κιλά ξηρούς καρπούς, καρβέλια από ψωμί και χούφτες με ελιές.
Τελικά αρκεί να μην τρως κρέας και γαλακτοκομικά;
Δεν νηστεύω συχνά. Δε μου αρέσει να υποκρίνομαι. Όταν το κάνω όμως αποφεύγω την υπερβολή και τα πάθη μου. Δε γεμίζω το πιάτο μου με ένα βουνό από μακαρόνια με το πρόσχημα οτι είναι νηστίσιμα. Τρώγω μικρές μερίδες, αποφεύγω τη λαιμαργία, νιώθω τη στέρηση και μέσα από αυτή καταλαβαίνω τη θυσία των υλικών για την χάρη των άυλων μα πιο ουσιωδών.
Είχα χάσει την πίστη μου νόμιζα. Μέχρι που μου είπαν
" ο διάβολος χαίρεται όταν ο άνθρωπος απελπίζεται"
Εγώ ξέρω ένα πράγμα: Η διαβολή βρίσκεται μέσα στον καθένα. Στην απογοήτευση, στην εκδίκηση, στα ποταπά συναισθήματα που κατακλύζουν τον άνθρωπο γιατί έτσι είναι η φύση του.
Η νίκη του καλού φαίνεται στις πράξεις μας. Στο πως θα αντιμετωπίσουμε τη διαβολή, αν θα απλώσουμε το χέρι για βοήθεια, αν θα χαμογελάσουμε αντί να απογοητευτούμε και αν θα δούμε το καλό μέσα σε χαλεπούς καιρούς.
Το καλό δεν είναι κραυγαλέο.
Το είδα τις προάλλες στο βλέμμα του μεσήλικα που με έκλεισε με το αυτοκίνητό του, μου ζήτησε συγνώμη και μου ευχήθηκε "Καλό Πάσχα"...

.. όπως εύχομαι και εγώ σε σας.