Είμαι σε sleepy mode.΄Όπως λέμε safe mode, κάτι τέτοιο. Στο μαγαζί, πρωινή, με τον καφέ μου να κρυώνει σιγά σιγά όπως κάθε μέρα που δεν προλαβαίνω να τον πιώ γιατί πάντα πρέπει να κάνω κάτι. Ας είναι... Αυτή την περίοδο έχω αφιερωθεί στη γιόγκα και στο πιλάτες και στο κολυμβητήριο όταν δεν είναι οι δύσκολες μέρες και έχω περισσότερη ενέργεια αλλά όχι αποτελέσματα σύμφωνα με τις διατροφικές μου θυσίες, γιατί όπως και να το δεις το να γυρνάς κατάκοπη το βράδυ σπίτι και να τρως γιαούρτι αντί για σουβλάκι ή ένα ψητό στο φούρνο με πατατούλες και μουσταρδίτσα (σλουρπ!) είναι θυσία, πως θα γίνει... (damm it!)

Βέβαια για να πούμε και του στραβού το δίκιο όλο κάποιο γλυκάκι θα με κεράσουν (είμαι αξιολάτρευτη τι να κάνω), όλο κάποιο φαγώσιμο θα μου φέρουν (αξιολάτρευτη, remember?) και γενικά όλοι ξέρουμε πλέον οτι στον αγώνα Βίβιαν- Πειρασμός το σκορ είναι σχεδόν πάντα 0-1.

Κατά τα άλλα πρέπει να στρωθώ στο διάβασμα για να μην τρέχω και δε φτάνω πάλι όπως πέρσι.