Λοιπόν μετά από σκέψη κατέληξα στα εξής:
- Όλοι πληρώνουμε τους βουλευτές 12.000-13.000 το μήνα για να κάθονται όσο είναι κλειστή η Βουλή και θυμoύνται το όνομά μας μόνο στις εκλογές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μια φίλη μου για την οποία στήθηκα σαν αντιπρόσωπος κόμματος 2 φορές, δεν με είχε πάρει ποτέ τηλ στη γιορτή μου αλλά πάντα όταν έρχονταν εκλογές. Κοινώς οι περισσότεροι κοιτάνε την τσέπη τους.
- Στα δημόσια πανεπιστήμια στην Ελλάδα υπάρχει ημιμάθεια. Το ίδιο και στα ιδιωτικά. Σημασία έχει ο φοιτητής αν θα κοπιάσει να ψάξει περαιτέρω πηγές και αν θα ενδιαφερθεί. Βέβαια, στα δημόσια στατιστικά υπάρχει μεγαλύτερο ποσοστό καθηγητών που απλά αδιαφορούν για το αν θα καταλάβει κανείς αυτά που λένε. Μου έχει τύχει κιόλας να τον ρωτάω και να με ειρωνεύεται που δεν το ξέρω αλλά αυτό σε άλλο άρθρο.
- Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι στρυφνοί γιατί πολλές φορές έρχονται αντιμέτωποι με την προκατάλειψη οτι είναι τεμπέληδες. Φαντάσου έναν νέο άνθρωπο σε τέτοιο πόστο που έχει γνωρίσει τον ιδιωτικό τομέα να τον σιχτιρίζει ο κάθε παππούς και ο κάθε κομπλεξικός επειδή έτυχε να έχει μια καλή δουλειά. Η μνησικακία πάει και έρχεται. Τι θα κάνει στο τέλος; Θα πει "αφού με θεωρούν τεμπέλη, ας μην σκίζομαι στη δουλειά, ας το απολαμβάνω κιόλας"
Οι κοσμοθεωρίες μου θα συνεχιστούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου