Ξέρω, ξέρω έχω γίνει μια απίστευτη τεμπέλα και βαριέμαι να γράψω, να ανοίξω το facebook, να παίξω farmville, να σερφάρω γενικά, να διαλέξω τα 2 μαθήματα επιλογής του ΕΑΠ - τελευταία χρονιά και ένα σωρό άλλα πράγματα. Κάθε τέτοια εποχή τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Βάζω μια εκτεταμένη άνω τελεία και μεταθέτω τις υποχρεώσεις για μια ημερομηνία μελλοντική που δεν έχω καθορίσει ακόμα. Η ιδέα να ανέβω στη ζυγαριά με τρομάζει όπως ένα ποντίκι τρομάζει έναν ελέφαντα (στα καρτούν τουλάχιστον) και κάνω τη στρουθοκάμηλο φορώντας το μαγιώ και βουτώντας αμέριμνη. Από ψώνια τίποτα, φοβάμαι να αντιληφθώ οτι φοράω ένα νούμερο παραπάνω και ισχυρίζομαι οτι κάνω οικονομία. Η αλήθεια είναι οτι κάνω οικονομία αλλά είναι χαρακτηριστικό οτι κάποτε ο καταψύκτης είχε ένα σωρό κιμάδες, μπριζόλες, στήθη και μπούτια κοτόπουλου, ψάρια, τοποθετημένα με θρησκευτική ευλάβεια μέσα σε νάιλον σακουλάκια και σε επίπεδη μορφή για να μην πιάνουν χώρο, τόσο ώστε τα σακουλάκια με τα φρεσκοκαθαρισμένα φασολάκια, οι μπάμιες και οι αγκινάρες να αποτελούν παραφωνία. Τ'ωρα έχουμε μόνο παγωμένα νερά. Και είναι εκπληκτικό το οτι ότι είχα στην κατάψυξη - το οποίο δεν αποτελούσε δα και την εικόνα ενός τίγκα ψυγείου καθώς έχει υπάρξει και στα χειρότερά του - όταν ανακάλυπτα οτι δεν έπρεπε να πάρω κι άλλο κιμα γιατί είχα ήδη 1,5 κιλό - με είχε κρατήσει 1,5 μήνα. Δηλ. για 1,5 μήνα αν ΄κλείσουν τα μαγαζιά θεωρητικά δεν θα πεινάσω.
Η Λίνα κάποια στιγμή τον Ιούνιο που είχε προσηλωθεί στα περί κρίσης, σε μια φάση παράκρουσης, πήγε και άδειασε τα ράφια των σουπερμάρκετ από τις κονσέρβες. Μου το διηγόταν και μου φάνηκε αστείο, αλλά αύτό που με άφησε άφωνη είναι οτι μου είπε οτι το έκανε ένα σωρό κόσμος εκείνο το ΣΚ. Και ξέρεις, αυτό είναι μια μορφή φοβίας και μισανθρωπισμού. "Παίρνω εγώ τις κονσέρβες για να ζήσω εγώ και  να πεθάνεις εσύ σε εποχή πολέμου". Ποιό είπε οτι ο άνθρωπος δεν είναι ζώο;


Τις τελευταίες ημέρες έχω καταλήξει στα εξής συμπεράσματα:

1. Ο τότε δικός μου άνθρωπος aka ο αδερφός του φίλου μου με τον οποίο έχουμε μοιραστεί πάνω από μια δεκαετία εμπειρίες παύει να είναι αυτός που ξέρεις όταν μπλέξει με γυναίκα που έχει την ιδεολογία της Τατιάνας. Τις αναγνωρίζεις από το ψεύτικο χαμόγελο, το παγωμένο βλέμμα όταν ακούσουν κάτι που δεν τους αρέσει, τα λογάκια που λένε πίσω από την πλάτη σου πεταρίζοντας τα βλέφαρα στον δικό τους με μόνο τους σκοπό να τον βάλουν στο κιλοτάκι. Η συγκεκριμένη το έχει πετύχει γιατί την τελευταία φορά που μίλησα μαζί του νόμιζα οτι μιλούσα σε ξένο. Δικαίωμά της. Δικαίωμα και δικό μου όμως, όπως και κάθε κοπέλας σε σχέση να πετάξει τα σάπια φρούτα από το καλάθι για να έχει χώρο για φρέσκα. Την αρνητική ενέργεια κανείς δεν τη θέλει. Λένε δεν είναι καλό να διαγράφεις ανθρώπους. Διαφωνώ. Τη συγκεκρίμένη τη διέγραψα από το facebook. Απροκάλυπτα. Ο αδερφός του μου λέει "η δικιά μου είναι διατεθειμένη να τα ξεχάσει όλα¨" Ναι. Όλα αυτά που δεν της εκανα. Του είπα εμμέσως να το ξεχάσει.

2. Ότι και να γίνει, μα ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, το σόι του δικού σου είναι σόι του δικού σου. Σε εποχή κρίσης δεν θα υποστηρίξουν εσένα. Οπότε κόβεις τα πολλά πολλά, διατηρείς όσο πιο τυπικές σχέσεις γίνεται και that's it. Οι μόνοι άνθρωποι που θα υποστηρίξουν είναι η δική σου οικογένεια. Και αυτούς δεν πρέπει να τους ξεχνάς. Για χρόνια η δική του οικογένεια είχε γίνει και δική μου οικογένεια. Αυτό δεν είναι κακό όσο διατηρείται η ισορροπία. Για παράδειγμα η ξαδέρφη μου έχει παντρευτεί, αποκτήσει παιδί και δεν έχουμε κάνει ούτε μια επίσκεψη σπίτι τους. Και το σημαντικότερο από όλα. Η πεθερά όσο καλή και αν είναι (και η δική μου είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ) δεν παύει να μην είναι μάνα σου. Remember this.

3.Τυχαίνει να μένω μεσοτοιχία με την πεθερά μου. Για οικονομικούς λόγους. Εσύ μην το κάνεις.

φιλια