Μη νομίζεις οτι έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα εδώ και ένα μήνα, αν εξαιρέσεις οτι είμαστε στην τελική ευθεία για τις βαρετές και αγχωτικές εξετάσεις του ΕΑΠ και το μόνο που θέλω είναι να κάνω ταβανοθεραπεία.
Σήμερα ανακάλυψα και έναν τρόπο να περνάω καλά. Έπαιξα wii tennis με την αδερφή μου και πραγματικά έλιωσα στο γέλιο αλλά και από τον ιδρώτα. Κάποια στιγμή η μικρή μου έχωσε μια ξανάστροφη με τον μαντζαφλάρι του wii στον αγκώνα και έτρεχα να βάλω πάγο να αποφύγω ένα μέρος της μελανιάς. χαχαχα.
Κατά τα άλλα διαπίστωσα οτι στο σώμα μου έχω μυς που δεν ήξερα οτι υπάρχουν και το δεξί μου χέρι είναι ασήκωτο αυτή τη στιγμή. Της είπα να πηγαίνουμε για περπάτημα 3 φορές την εβδομάδα και είπε εντάξει, οπότε το βάλαμε σε ένα πρόγραμμα να παρακινούμε η μια την άλλη για να χάσουμε τα κιλά που έχουν συσσωρευτεί από απίστευτα φαγωπότια μέχρι τελικής πτώσης (όχι, το γνωστό παραμυθάκι οτι παχαίνω με τον αέρα, είπαμε)
Το ποδήλατο είναι στον πάγο τουλάχιστον μέχρι να πληρωθώ για τον Ιούνιο και να τα βάλω κάτω να δω αν θα βγεί το project.
Είχα καιρό να πάω σπίτι να τους δώ και ομολογώ οτι με την αδερφή μου περνάμε πλέον φανταστικά. Είναι ωραίο να έχεις κάποιον που καταλαβαίνει τα κουσούρια σου και γελάτε με τα ίδια αστεία χωρίς παρεξηγήσεις και αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στο συναίσθημα του να έχεις αδερφή.


φιλιά