Πήγα πριν από λίγο στα LIDL για να αγοράσω κάποια βασικά προϊόντα.
Συνήθως παίρνω σακούλες από το σπίτι και πάνινες κυρίως για να μην επιβαρύνω το περιβάλλον (σε σημείο που δεν έχω σακούλες για σκουπίδια μετά αλλά είναι άλλη ιστορία αυτή) και όπως ήμουν φορτωμένη με μια φέτα του κιλού στο χέρι - γιατί ξέχασα να πάρω και καρότσι (γιατί δεν έχουν καλάθια στα LIDL?) προσπαθούσα να σκίσω τη θήκη από τα χαρτιά υγείας για να πάρω ένα. Άφησα τη φέτα κάτω και επιδόθηκα στο σκίσιμο της σακούλας νιώθοντας ένα ζευγάρι μάτια καρφωμένα επάνω μου. Δεν έδωσα σημασία άλλα το ζευγάρι μάτια συνοδευόταν και από ζευγάρι πόδια που είχαν προχωρήσει προς το μέρος μου αρκετά ώστε να καταλάβω οτι άνηκαν σε μικρό κάτοχο και μελαμψό. Συνέχισα τη δουλειά μου με δυσκολία γιατί οι πάνινες τσάντες βάραιναν τους ώμους μου και πιάνοντας στα χέρια μου το πακέτο με τα χαρτιά προσπάθησα σιγά σιγά να χαμηλώσω τα γόνατά μου για να πάρω και τη φέτα από το πάτωμα. Πριν προλάβω να κατέβω δυο μελαμψά χεράκια έπιασαν το κουτί της φέτας και μου το πρόσφεραν.
Αντίκρυσα 2 κατάμαυρα ματάκια με το λευκό τους να λαμπυρίζει, ένα δειλό χαμόγελο και πυκνά μαύρα σγουρά μαλλιά πιασμένα πρόχειρα σε μια ταπεινή αλογοουρά με φύτρες να πετάγονται δεξιά και αριστερά.
- Ευχαριστώ...
- Παρακαλώ. (σε άπταιστα ελληνικά με ελληνική προφορά)
Σάστισα..
Μείναμε λίγα δευτερόλεπτα να κοιταζόμαστε. Δεν περίμενα τέτοια καλοσύνη.
Στο ταμείο παρατήρησα ότι το κοριτσάκι συνόδευε μια γυναίκα με μαντήλα. Σκέφτηκα να πάω να της προσφέρω μια σοκολάτα αλλά είχε αρχίσει να μαζεύεται ο κόσμος πίσω μου και να έρχεται η σειρά μου πολύ γρήγορα, οπότε αν έφευγα θα άρχιζε η γκρίνια.
Έφυγα σκεφτόμενη τα μάτια της και την πράξη της
ΥΓ. Το post είναι αφιερωμένο στους ρατσιστές αυτού του κόσμου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου