Αυτό που μου αρέσει στο κολυμβητήριο είναι οτι παίρνω χρώμα χωρίς να κάνω ηλιοθεραπεία. Κρυφά βάζω αντιηλιακό πριν φύγω από το σπίτι γιατί κανονικά δεν επιτρέπεται αλλά δεν είναι σωστό να πάθω και κανένα μελάνωμα με τόσο λευκή επιδερμίδα..
Βέβαια ο τρόπος που κολυμπάω είναι απίστευτα απλοϊκός και ερασιτεχνικός θα έλεγα μιας και με προσπερνούν κοπελιές που έχουν στυλ και ΞΕΡΟΥΝ να κολυμπούν. Γιατί σε αντίθεση με το οτι πιστεύει ο πολύς κόσμος, το οτι ξέρεις να επιπλέεις στο νερό δε σημαίνει οτι ξέρεις κολύμβηση.. Προσπαθώ..
Πλάκα έχουν τα μικρά. Με τα μικροσκοπικά τους σκουφάκια και τα φούξια μαγιώ. Και τα γέλια.. αλλά μακρία από τη διαδρομή μου, παρακαλώ, στην παιδική πισίνα με τα σωσιβιάκια που δένουν στη μέση και κάτι άλλα μακριά σαν μακαρόνια λαστιχένια που τα έχουν για γυμναστική.
Γιατί δε με στείλανε κολύμβηση μικρή γαμώτο; Παιδευόμουν με τη ρυθμική και ήξερα μέσα μου οτι δε μου ταίριαζε. Τώρα θα μπορούσα να συναγωνιστώ την κοπελιά με το άσπρο Nike σκούφο..
Στο γνωστό μου που μου λέει οτι είναι αργά να μάθω κολύμβηση γιατί δεν πήγαινα από μικρή έχω να πω οτι δε με ξέρει πολύ καλά...
Και για να με κανακέψω θα μου πάρω δώρο ένα ζευγάρι Nike παντόφλες αντιολισθητικές (γιατί με αυτές από το περιοδικό κοντεύω να φάω τα μούτρα μου). Ροζ παρακαλώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου